DSC 0037a 2

Anna Spyrka 

 

 PL


Wstęp


słowa kluczowe:

 


streszczenie:

Drodzy Czytelnicy,
Chirurgia implantologiczna nieustannie podlega rozwojowi. Postęp dotyczy techniki, technologii, ale również i materiałów. Od kilku lat szkła bioaktywne oferują łatwość stosowania i zapewniają niezawodność wyników. Udowodniono, że szkło bioaktywne znajduje zastosowanie w periodontologii, w szczególności w leczeniu kątowych ubytków śródkostnych oraz w sterowanej regeneracji kostnej (GBR) zarówno przed, jak i w trakcie zabiegu implantacji. W artykule Zastosowanie szkła bioaktywnego oraz technik mieszanych w odbudowie tkanki kostnej zaprezentowano analizę czterech przypadków klinicznych, w których użyto zastosowano laser diodowy, końcówki piezochirurgiczne, wypełnienie ubytków kostnych szkłem bioaktywnym oraz wszczepienie implantów. Wykorzystanie technik mieszanych pozwala na uzyskanie trwalszych i szybszych wyników klinicznych w zakresie gojenia.
W leczeniu implantologicznym najwięcej problemów stwarza tylny odcinek wyrostka zębodołowego szczęki (szczególnie przy całkowitym bezzębiu), gdzie często występuje niewystarczająca ilość i gęstość kości. Nowoczesne metody i techniki implantologiczne oferują różne protokoły postępowania w takich przypadkach. Jedną z bardziej standardowych metod jest podniesienie dna zatoki szczękowej metodą zamkniętą, z użyciem osteotomów. Technika ta jest co prawda trudna do wykonania, zwłaszcza dla mniej doświadczonego implantologia, gdyż nie odbywa się pod pełną kontrolą wzroku operatora, posiada natomiast istotne zalety: mniejszą inwazyjność, szybszy czas gojenia i możliwość wprowadzenia implantów podczas tego samego zabiegu. W artykule Podniesienie zatoki metodą zamkniętą i jednoczesne umieszczenie implantu opisano technikę minimalnie inwazyjną z użyciem specjalnego systemu - SCA Kit, który pozwala na redukcję ryzyka wystąpienia perforacji poprzez połączenie standardowej metody nawiercania ze specjalnie zaprojektowanym efektywnym i wygodnym w użyciu wiertłem. Dodatkowo, poprzez nawiercone łoże można ocenić czy wystąpiła perforacja. Nie wymagane jest też użycie osteotomu, co eliminuje dyskomfort pacjenta podczas zabiegu.
Zapalenie błony śluzowej wokół implantu i periimplantitis są procesami zapalnymi obejmującymi zarówno twarde, jak i miękkie tkanki wokół funkcjonalnego wszczepu i mogą skutkować brzeżną utratą kości, która prowadzić może do utraty osteointegracji. Zapobieganie i/lub kontrolowanie powyższych infekcji jest głównym czynnikiem podczas leczenia pacjentów z implantami, zwłaszcza jeżeli cierpieli w przeszłości na choroby przyzębia. Artykuł Odkażanie i leczenie zapaleń błony śluzowej wokół implantu oraz periimplantitis prezentuje protokół odkażania i następową terapię chirurgiczną celem leczenia zapalenia błony śluzowej wokół implantu oraz periimplantitis, które przynoszą korzystne wyniki. Jest to podejście zarówno chirurgiczne, jak i bezzabiegowe, proste, skuteczne i w zasięgu umiejętności implantologów.

Życzę miłej lektury

Anna Spyrka
redaktor naczelna


GB

 


key words:

 


summary: