| streszczenie: |
Cel: gorsza jakość kości wyrostka zębodołowego w miejscu wszczepienia przyszłego implantu jest częstym zjawiskiem klinicznym, leczenie jest wówczas odroczone w czasie z powodu konieczności użycia różnych metod augmentacji kości, lub też nie następuje w ogóle. Celem niniejszej pracy jest ocena powodzenia implantacji z natychmiastowym obciążeniem w miejscach niedostatecznej ilości kości wyrostka zębodołowego, augmentowanego ß fosforanem trójwapniowym.
Materiał i metody: Od roku 1999 do maja 2002, jeden operator wszczepił 1065 natychmiastowych implantów u 338 częściowo bezzębnych pacjentów. Większość implantów umiejscowiono w mocno zanikłych wyrostkach zębodołowych lub też w dokładnie przygotowanych zębodołach po ekstrakcji zębów. Implanty umieszczone w miejscach nieaugmentowanych połączono szyną z implantami w rejonie augmentowanym.
We wszystkich przypadkach połączonych z implantacją, augmentację kości wykonano przy użyciu ß fosforanu trójwapniowego (Cerasorb® Curasan AG, Kleinostheim, Niemcy) zmieszanego z krwią z miejsca operacyjnego w celu podwyższenia wysokości wyrostka lub wypełnienia przestrzeni pomiędzy implantami a ścianą zębodołu. Tych samych materiałów użyto do augmentacji dna zatoki. Wszystkie zastosowane implanty miały szorstką powierzchnię ułatwiającą wzmożoną integrację kostną.
75% użytych implantów było typu stożkowego Screw-Vent (Zimmer Dental-Carlsbad, CA), aczkolwiek użyto również innych typów implantów. 607 (57%) implantów umieszczono w żuchwie a 458 (43%) w szczęce. Wszystkie implanty podlegały badaniu kontrolnemu w okresie od 12 miesięcy do 4 lat (średnio 19.2 miesięcy).
Wyniki: W okresie do 4 lat w przypadku 1039 (97,6%) implantów zanotowano powodzenie a w przypadku 26 implantów (2,4%) leczenie zakończyło się niepowodzeniem: 8 w przednim odcinku żuchwy i 18 w szczęce. Wszystkie niepowodzenia pojawiły się w miejscach augmentowanych.
Konkluzja: Pamiętając o ograniczeniach niniejszego badania, wyniki wskazują, iż natychmiastowe obciążenie implantów w miejscu augmentowanym jest procedurą przewidywalną.
|
| summary: |
Purpose: A frequent clinical occurrence is of compromised alveolar bone sites for the placement of implants, which is generally treated in delayed, stages using various bone augmentations, or not treated at all. The purpose of this article is to assess survival of immediately–loaded dental implants in deficient alveolar bone sites that were augmented with ß tricalcium phosphate.
Materials and methods: From 1999 to May 2002 one operator inserted 1065 immediate implants in the 338 partially edentulous patients. Most implants were placed into compromised residual ridges or placed into carefully prepared extraction sockets subsequent to tooth extractions. Implants placed in non-augmented site, were connected by splinting to the implants in the augmented area. In all cases, combined with the implantation, bone augmentation was performed with ß tricalcium phosphate (Cerasorb® Curasan AG, Kleinostheim, Germany) mixed with blood from the surgical site to raise the ridge level or to fill spaces between the implant and the socket wall. When indicated, the same materials were used for sinus floor augmentation. All implants used had a rough surface characteristic for enhanced osseointegration.
75% of the implants were tapered Screw-Vent type (Zimmer Dental-Carlsbad, CA) but other implants types were used as well. 607 (57%) implants were placed in the mandible and 458 (43%) implants in the maxilla. All implants were followed-up between 12 months to 4 years (mean 19.2 months).
Results: Up to 4 years 1039 (97,6%) implants survived and 26 (2.4%) implants failed 8 in the anterior mandible and 18 in the maxilla. All the failures occurred in augmented sites. Conclusion: Within the limitation of this study, the results indicate that immediate loading of implant in an augmented site is a predictable procedure.
|
